ΨΑΛΜΟΣ 60 – ΑΙΩΝΙΑ ΘΑ ‘ΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΝΩ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΣΟΥ
Κάθισμα 8
1 Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις· τῷ Δαυΐδ.
2 Εἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς δεήσεώς μου, πρόσχες τῇ προσευχῇ μου.
3 ἀπὸ τῶν περάτων τῆς γῆς πρὸς σὲ ἐκέκραξα ἐν τῷ ἀκηδιάσαι τὴν καρδίαν μου· ἐν πέτρᾳ ὕψωσάς με, ὡδήγησάς με,
4 ὅτι ἐγενήθης ἐλπίς μου, πύργος ἰσχύος ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ.
5 παροικήσω ἐν τῷ σκηνώματί σου εἰς τοὺς αἰῶνας, σκεπασθήσομαι ἐν σκέπει τῶν πτερύγων σου. (διάψαλμα).
6 ὅτι σύ, ὁ Θεός, εἰσήκουσας τῶν εὐχῶν μου, ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου.
7 ἡμέρας ἐφ᾿ ἡμέρας τοῦ βασιλέως προσθήσεις, τὰ ἔτη αὐτοῦ ἕως ἡμέρας γενεᾶς καὶ γενεᾶς.
8 διαμενεῖ εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· ἔλεος καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τίς ἐκζητήσει;
9 οὕτως ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος τοῦ ἀποδοῦναί με τὰς εὐχάς μου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας.
Ερμηνείες Ψαλμού
α1 Τό ἔθνος σέ ἦττα.
α2 Γιά νά πάρου θάρρος οἱ διστακτικοί ἄνθρωποι καί νά βροῦνε προκοπή.
γ Γι’ αὐτούς πού δυσκολεύονται στήν ἐργασία, εἴτε ἀπό τεμπελιά εἴτε ἀπό δειλία.
στ Ὅταν βρισκόμαστε ξενιτεμένοι σέ ξένο καί ἄγνωστο τόπο.
θ “Ἔκφρασις ἐλπίδος πρός τόν Θεό ἐν περιπτώσει δεινῶν περιπετειῶν καί θλίψεων”.
Μετάφραση – Ερμηνεία
1 –
1 Στον πρωτοψάλτη· με λαούτα. Του Δαβίδ.
2 Ακουσε, ω Θεέ μου, και κάμε δεκτήν την δέησίν μου. Δώσε προσοχήν εις την προσευχήν μου.
2 ‘Aκουσε, Θεέ, την έκκλησή μου· δώσε προσοχή στην προσευχή μου.
3 Από τα πέρατα της γης, μακράν από την Σιών, κράζω προς σε εις περίοδον, κατά την οποίαν η καρδία μου έχει καταληφθή από μεγάλην λύπην και ατονίαν. Και συ, Κυριε, όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα, με ύψωσες και με εστήριξες εις απρόσιτους από τους εχθρούς μου βράχους. Εκεί, συ ο ίδιος με οδήγησες ασφαλή.
3 Από τα πέρατα της γης σ’ εσέ φωνάζω μ’ αδύναμη καρδιά· στο βράχο, που πιο πάνω από μένα υψώνεται, ανέβασέ με.
4 Διότι εγώ και στο παρελθόν εις σε είχα στηρίξει τας ελπίδας μου και με επροστάτευσες ως πύργον και φρούριον απόρθητον εναντίον του οιουδήποτε εχθρού μου.
4 Γιατί είσ’ εσύ για μένα καταφύγιο κάστρο ισχυρό μπρος στον εχθρό.
5 Πιστεύω, ότι και τώρα θα ευδοκήσης να κατοικήσω παντοτεινά πλησίον του ιερού σου σκηνώματος εις την Ιερουσαλήμ, ώστε να ευρίσκωμαι υπό την ακατανίκητον σκέπην των πτερύγων της θείας σου προστασίας.
5 Αιώνια θα ‘θελα να μένω στη σκηνή σου· να καταφεύγω κάτω απ’ τις φτερούγες σου. (Διάψαλμα)
6 Διότι συ, ω Θεέ μου, ήκουσες και έκαμες ευμενώς δεκτάς τας προσευχάς μου και τα τάματά μου, και έδωσες εις ημάς, που σε ευλαβούμεθα, την γην της Επαγγελίας ως κληρονομίαν.
6 Γιατί εσύ, Θεέ, τα τάματά μου δέχτηκες· και μου ‘δωσες κληρονομιά οπού σ’ αυτούς ταιριάζει, που τ’ όνομά σου σέβονται.
7 Ημέρας εις τας ημέρας του βασιλέως θα προσθέσης, ώστε τα έτη του δια των απογόνων του, και μάλιστα δια του Μεσσίου, να συνεχισθούν αιωνίως από των ημερών της μιας γενεάς μέχρι και των ημερών της άλλης εις αιώνας αιώνων.
7 Στου βασιλιά τις μέρες, μέρες πρόσθεσε· τα χρόνια του ας επεκταθούν σε γενιές και γενιές.
8 Και έτσι θα παραμένη αυτός αιώνιος βασιλεύς ενώπιόν σου. Ποιός από τους θνητούς θα ημπορέση ποτε να ερευνήση και να κατανοήση το βάθος του ελέους και την πιστότητα των υποσχέσεών σου;
8 Ας βασιλεύει αιώνια στο Θεό μπροστά. Η αγάπη σου και η αλήθεια σου πάνω του ας αγρυπνούνε.
9 Γεμάτος θαυμασμόν προ του απείρου μεγαλείου σου θα ψάλλω ύμνον εις δόξαν του Ονόματός σου δια μέσου όλων των αιώνων και ωσάν χρέος οφειλόμενον θα αποδίδω εις σε τα τάματά μου καθημερινώς από την μίαν ημέραν εις την άλλην.
9 Έτσι θα εξυμνώ κι εγώ για πάντα τ’ όνομά σου, το τάμα μου εκπληρώνοντας από μέρα σε μέρα.